माझा वेळ

सहसा वेळ 'मिळतो' मला
पण आज मला वेळ 'भेटला' !!...
म्हणाला, "hey, काय म्हणतेस, कशीयेस?"..
मला थोडं विचित्रच वाटलं..
मी पाहतच राहिले त्याच्याकडे
माझ्या 'वैचित्र्यपूर्ण' नजरेने..
तसा एकदम माझ्या जवळ आला..
आणि बाजुलाच बसला.. खेटून!!..
मग मीही घुश्शातच विचारलं,
"काय काम आहे?"..
काहीसं मिष्किल हसत तो म्हणाला,
"विशेष काही नाही.. आज मी निवांतंय..
तूही आरामशीरेस.. म्हटलं यावं तुझ्यापाशी..,
बसावं तुझ्याशेजारी.., बोलावं तुझ्याशी..
.. ए, गप्पा मारुयात का आपण?..
थोडं तुझं - थोडं माझं share करु..
what say?"...
मी बधिरल्यासारखी पाहतंच राहिले त्याच्याकडे..
एकटक.. कुठलीच प्रतिक्रिया न देता..
मग तोच बोलता झाला-
''आपण किती एकमेकांसोबत असतो, नाई!!..
मात्र जगतो किती एकमेकांसाठी माहित नाही..
पण असतो मात्र एकमेकांसोबत.. कायम..
कधी माझ्यामागून तू पळत येतेस..
कधी माझ्यासोबतंच धावतेस..
तर कधी accelerator इतका वाढवतेस,
की काहीच्च्या काही पुढे निघून जातेस यार!!..
मग मीच कसाबसा गाठतो तुला..
करकच्च धरून सावरतो तुझा आवेग..
बदल्यात 'thank you' म्हणण्याचीही तसदी घेत नाहीस तू..
अर्थात्, दोस्तीत 'no sorry - no thanks', असंच असतं म्हणा !..
.. पण..
आपण आहोत का गं एकमेकांचे मित्र?"..
- असं म्हणून तो थांबला..
आणि मी पुन्हा तशीच पाहत राहिले त्याच्याकडे.. एकटक..
..
आज मला पहिल्यांदाच जाणवलं,
'माझा वेळ' हा खरंच कित्ती माझाय!!..
एरव्ही, वेळ मिळाल्यावर आनंद होतो..
आज, वेळ भेटल्यावर आश्वस्त वाटलं..
बहुधा, आमच्यात मैत्री होऊ लागलीये!!...
...

- श्री उवाच