कविता

आज पाऊस अचानक... कविता झाला...

कैक अंतरावरून माझ्यापाशी सांडत राहिला...

पहिले काही अंतरे तसेच वाहून गेले...

सोबत काहीबाही घेऊनही गेले...

काही ओळींचा संतत शिडकावा होत होता...

शिंपडीत राहिल्या त्या सरी 

ओळखी-अनोळखीसे थेंब...

जरा सभोवार अंगणात डोकावून पाहिलं,

क्षणार्धात उघड-मिटणारी 

शुभ्र पर्जन्यफुलं

कुठलेसे शब्द मातीत जिरवीत होती...

दडवण्यासाठी किंवा खोलातून उमलण्यासाठी...

कैक अर्थांचे रव असेच निनादत राहिले

कितीतरी वेळ...

मनसोक्त कोसळून घेतलं पावसाने...

वरलं आकाशही अखेर 

निरभ्र, कोरं-करकरीत झालं... 

तरीही पुन्हा नीट निरखून पाहिलं 

तर पुसटशी नक्षी हलताना दिसली...

मग नजर आणिक बारीक करून पाहिलं...

अरे!! ही तर माझीच कविता!!!

तीच पाऊस होऊन पडली की काय?

असं म्हणेपर्यंत 

आभाळ पुन्हा एकदा गच्च दाटून आलं...

- चारुश्री